Κατάγγειλε κι εσύ τον ΣΚΑΪ στην ΕΣΗΕΑ

Σε καλώ να καταγγείλεις τον ΣΚΑΪ στην ΕΣΗΕΑ για την απίστευτη προπαγάνδα, τρομοκράτηση, και διασπορά ψευδών ειδήσεων, στα οποία επιδίδεται ο ΣΚΑΪ όλη την ημέρα. Το site της ΕΣΗΕΑ είναι http://www.esiea.gr/epikoinonia/

Σου παραθέτω τη δική μου καταγγελία για να πάρεις ιδέες:

Κάνε την καταγγελία και κοινοποίησε την ανάρτηση

Γιατί ΟΧΙ

"Αν είχα μια ώρα για να λύσω ένα πρόβλημα από τη λύση του οποίου εξαρτιόταν η ζωή μου, θα αφιέρωνα τα πρώτα πενήντα πέντε λεπτά για να διατυπώσω την κατάλληλη ερώτηση, γιατί μόλις θα θέσω την κατάλληλη ερώτηση, θα μπορέσω να λύσω το πρόβλημα σε λιγότερο από πέντε λεπτά".

Αυτά είναι λόγια του Albert Einstein, και φαντάζομαι κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει πως δεν ήξερε να λύνει προβλήματα.

Είχε πει και ένα άλλο καλό, βέβαια: "Παράνοια σημαίνει να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα".

Άρα, δύο τα κρατούμενα:

1. Αν έχεις δοκιμάσει μια λύση και δεν λειτούργησε, δεν πρόκειται να λειτουργήσει αν την ξαναδοκιμάσεις.

2. Για να βρεις τη λύση αρκεί να διατυπώσεις με σαφήνεια το ερώτημα.

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, λοιπόν, όπως το καταλαβαίνω, είναι:

Κάν' το όπως ο Βαρουφάκης

Φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ,

όπως ο Βαρουφάκης λέει πως αν δεν υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, έτσι κι εσύ αν δεν αφήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει δημοκρατία.

Γιατί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει θεμέλιο τη λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού, όπως λέει και το Σύνταγμα.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι μια διελκυστίνδα μεταξύ λαού και κυβέρνησης. Αν δεν ασκείς κριτική στους εκπροσώπους που εξέλεξες δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Αν γίνεις οπαδός και υπερασπίζεσαι την εξουσία ανεξάρτητα τι εξαγγέλλει ή νομοθετεί, τότε είσαι απλώς ένας γλείφτης που αναμένει το μερίδιό του γι αυτή του την εξυπηρέτηση, ή αν δεν έχεις να κερδίσεις κάτι, είσαι απλώς ένας ακόμα χρήσιμος ηλίθιος.

Κάν' το, λοιπόν, όπως ο Βαρουφάκης:

άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης, όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με το σύνολο των επαγγελματιών πολιτικών.

Φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ,

σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η τελευταία ελπίδα του πολιτικού συστήματος;

Η Χαμένη Αξιοπρέπεια της Βάσως Κιντή

Η Βάσω Κιντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ, υποψήφια με τη ΔΗΜΑΡ και μετά με ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, στο τελευταίο άρθρο της στο PROTAGON με τίτλο "Περί αξιοπρέπειας", προσπαθεί να αποδομήσει την έννοια της αξιοπρέπειας.

Το κίνητρό της προφανές, το υπονοεί με σαφήνεια στο άρθρο, είναι να υποτιμήσει την επίκληση του ΣΥΡΙΖΑ, και συγκεκριμένα του Τσίπρα, στην αξιοπρέπεια των πολιτών, αλλά και ίσως να υποτιμήσει τους ίδιους τους πολίτες που ζητούν αξιοπρέπεια.

Αν το άρθρο το κρίνουμε με φιλοσοφικά κριτήρια, είναι επιπέδου καφενείου. Οι αναφορές του άρθρου ξεκινούν με τον Καντ, περνούν από τον Dworkin και τον Σοπενχάουερ, συνεχίζουν με τον Steven Pinker και το άρθρο του "Η ηλιθιότητα της αξιοπρέπειας", για να φτάσουν στον Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ (!), με ένα επιχείρημα παιδιού δημοτικού, του στιλ: αφού ο κακός Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ επικαλείται την αξιοπρέπεια, άρα και ο Τσίπρας που επικαλείται την αξιοπρέπεια είναι κακός, και γενικά η επίκληση στην αξιοπρέπεια κρύβει κακά κίνητρα.

Είναι η Εξουσία, γατάκι!

Όχι, δεν "είναι ο καπιταλισμός", αγαπητέ Μπογιόπουλε, είναι η εξουσία.

Όχι, δεν "διαφθείρει η εξουσία", αγαπητέ Λόρδε Acton, η διαφθορά είναι προϋπόθεση της εξουσίας.

Και, όχι, δεν "είναι η γνώση δύναμη", αγαπητέ Francis Bacon, τα πλούτη είναι δύναμη.

Και για να κλείσει ο κύκλος, όχι, δεν "είναι η θρησκεία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους", αγαπητέ Napoleon, είναι η εξουσία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους.

ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (2)

εδώ το ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (Ι)

Ο Παναγιωτάκος συνεχίζει να ντύνεται. Κοιτάζεται στον καθρέφτη του μπάνιου για να κολλήσει ένα τσιρότο στην πληγή στο κούτελό του. Σκάει στα γέλια:

-"Μαλάκα, πουτάνα όλα θα τα κάνω", γελάει, "πουτάνα όλα, μαλάκα", γελάει, "πουτάνα όλα ρε", του κόβεται η ανάσα από τα γέλια.

Τρέχει και ανοίγει το λάπτοπ. Ανοίγει το αρχείο "λόγος πρωθυπουργού" και συμπληρώνει: "Και ποιος φταίει που δεν έχουμε δικαιοσύνη; Μα φυσικά όλοι αυτοί που νυχθημερόν φωνάζουν πως δεν έχουμε δικαιοσύνη. Και ποιος θα οδηγήσει τη χώρα τελικά σε Χούντα; Μα φυσικά όλοι αυτοί που βροντοφωνάζουν "έχουμε Χούντα". Και ερωτώ: αν είχαμε Χούντα, θα λέγαμε ποτέ πως έχουμε Δημοκρατία; Από τη στιγμή λοιπόν που εγώ ονομάζω, στο όνομα του Θεού, το καθεστώς μας Δημοκρατία, δεν μπορεί παρά να έχουμε Δημοκρατία. Αν ποτέ έχουμε Χούντα, θα είμαι ο πρώτος που θα το πω. Και τι είναι η Δημοκρατία τελικά; Και τι είναι οι εκλογές; Υπερεκτιμημένες είναι και οι εκλογές. Δεν λένε οι αντιεξουσιαστές πως αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες; Ε, λοιπόν οι εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μόνο τον προϋπολογισμό επιβαρύνουν. Σε μια εποχή λιτότητας μόνο ως πολυτέλεια μπορώ να δω τις εκλογές. Όσοι ζητάνε εκλογές είναι οπαδοί της κατάρρευσης της οικονομίας. Είναι θολοκουλτουριάρηδες, αριστερούληδες, ΕΑΜοΒούλγαροι, ΕβραιοΜασώνοι, δραχμολάγνοι, σκοταδιστές που δεν λένε τίποτε για τη Μαρφίν-"

Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει και λέει με νεύρα:

ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (Ι)

-"ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ" ουρλιάζει η φωνή.

Η Ναταλία πετάγεται από τον ύπνο της. Η καρδιά της χτυπάει ανεξέλεγκτα. Με το δεξί της χέρι ψάχνει εκεί που δεν υπάρχει διακόπτης για να ανάψει το φως.

-"Ηλία! Ηλία! Ξύπνα! Το άκουσες;", λέει, ενώ με το αριστερό της χέρι προσπαθεί να σκουντήσει τον άντρα που κοιμάται δίπλα της.

Το αριστερό της χέρι δεν βρίσκει τίποτα, όπως και το δεξί της. Ούτε άντρα, ούτε διακόπτη.

-"Το φως. Ηλία. Η φωνή. Ακούς; Άκουσες; Κύριε Ηλία με ακούτε; Που είσαι;", λέει ενώ εξακολουθεί να κάνει και με τα δυο της χέρια άσκοπους κύκλους στον αέρα.

Χάνει την ισορροπία της, βάζει και τα δύο χέρια εκεί που νομίζει ότι είναι ο καναπές-κρεβάτι, και πέφτει. Τη στιγμή που σκάει με τη μύτη στο πάτωμα το φως ανάβει.

Σηκώνει το κεφάλι. Η καρδιά της συνεχίζει να χτυπάει δυνατά. Η αναπνοή της είναι δύσκολη. Από τη μύτη της τρέχει κάτι που μάλλον είναι αίμα. Κοιτάει το αφεντικό της που είναι όρθιο στην άλλη μεριά του καναπέ-κρεβατιού.

Την κοιτάει με ένα βλέμμα που η ίδια βιάστηκε να θεωρήσει "τρελό", μέχρι που βλέπει το χαμόγελό του και καταλαβαίνει τι στην πραγματικότητα σημαίνει το επίθετο "τρελό".

-"Ηλία εσύ;", ρωτάει, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει να μάθει με αυτή την ερώτηση. Σκουπίζει τα αίματα και τις μύξες με τα χέρια, και του τα δείχνει.

-"Θα τα κάνω πουτάνα όλα" λέει ο άντρας, με έναν τρόπο που δεν χωράει καμία αμφιβολία πως ξέρει ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάει.

-"Εσύ ούρλιαξες; Εσείς ουρλιάξατε;" συνεχίζει τις άσκοπες ερωτήσεις η γραμματέας του, σκουπίζοντας τα αίματα και τις μύξες στο σεντόνι.

Αυτός δε δείχνει να κάνει καμία προσπάθεια να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση.

-"Θα τα κάνω πουτάνα όλα. Δεν είναι ζωή αυτή" λέει και αρπάζει τα χαρτιά, το λάπτοπ, τα καλώδια, τους φορτιστές, τα κινητά, τα γυαλιά του, το μισοτελειωμένο ουίσκι, το γεμάτο προφυλακτικό, τη μια κάλτσα και το παντελόνι, σε ένα σωρό, για να πάει δίπλα στο γραφείο του, σκοντάφτει στα καλώδια, και τα πάντα πετάγονται στον αέρα, πριν σκάσουν κάτω και σκορπίσουν σε όλο το δωμάτιο.

-"ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;" ουρλιάζει η Ναταλία, και ο κύριος Ηλίας συνειδητοποιεί πως είναι ολόγυμνος, έχει πατήσει το προφυλακτικό που έχει ανοίξει και έχουν γεμίσει σπέρμα τα δάχτυλα του δεξιού του ποδιού, ενώ η μύτη του στάζει αίμα στο πάτωμα. Αρπάζει το σεντόνι. Σκουπίζει το πόδι του από τα σπέρματα και τη μύτη του από τα αίματα, σκουπίζει και τα ουίσκια από το λάπτοπ, και φοράει το σεντόνι για να κρύψει την τεράστια κοιλιά του.

-"Σου οφείλω μια εξήγηση. Έχεις δίκιο. Αποφάσισα να τα κάνω όλα πουτάνα. Δεν μπορώ να ζω έτσι".

-"Θα την χωρίσεις;" ρωτάει η Ναταλία με μια ξαφνική λάμψη στα αγριεμένα της ματιά.

-"Ποια; Όχι. Είναι κάτι μεγαλύτερο. Θα τα κάνω όλα πουτάνα. Όλα. Αρχίζοντας από το λόγο"

-"Ποιο λόγο;"

-"Τι ποιο λόγο; Το λόγο"

-"ΤΟΝ λόγο;"

-"Ναι μωράκι μου. ΤΟΝ λόγο"

Ανθρωπογεωγραφία

(χαλαρώστε, μη σφίγγεστε, δεν είναι δοκίμιο, μια λαογραφία του ποδαριού είναι, με παιχνιδιάρικη διάθεση)

Κάποιοι από εμάς μεγάλωσαν με τους γονείς τους να τους λένε: "κάνε ό,τι θες στη ζωή σου, αρκεί να είσαι ευτυχισμένος, και να είσαι καλός άνθρωπος".

Κάποια άλλα παιδιά μεγάλωσαν με τους δικούς τους γονείς να τους λένε: "εκεί έξω είναι ζούγκλα, αν δεν τους γαμήσεις πρώτος θα σε γαμήσουν".

Οι πρώτοι γονείς είναι συνήθως "φτωχοί πλην τίμιοι βιοπαλαιστές", ή άνθρωποι που κατάφεραν να μην έχουν οικονομικά προβλήματα, λόγω του ότι σπούδασαν ή λόγω του ότι ήταν πάντα δουλευταράδες.

Οι γονείς της δεύτερης κατηγορίας είναι γονείς από φραγκάτα τζάκια, ή γονείς που έκαναν περιουσίες με λαμογιές, ή, κυρίως, γονείς που προσπάθησαν να κάνουν φράγκα με λαμογιές, αλλά τους έφαγαν τα μεγαλύτερα ψάρια.

Τα παιδιά των πρώτων είναι συνήθως αριστεροί ή αναρχικοί.

Τα παιδιά των δεύτερων είναι συνήθως κεντρο-αριστερο-δεξιο-φιλελεφθερο-ΠΑΣΌΚοι ή ακροδεξιοί.

Όσο για τα παιδιά που είναι σήμερα φασίστες, είχαν γονείς που τους έλεγαν "Θα κάνις αυτώ που σου λαίο ΕΓΟ! κολλόπεδο!", πριν τα πλακώσουν στις σφαλιάρες.

Ο Θάνατος και τα Μαθηματικά

Σήμερα σκοτώθηκε ο πατέρας του μαθητή μου Kevin.

Είχα προετοιμάσει διαγώνισμα με θέμα τον νόμο των ημιτόνων και τον νόμο των συνημιτόνων.

Μετά το lunch break, πηγαίνοντας προς την αίθουσα, βρήκα έναν συμμαθητή και την κοπέλα του Kevin, να κλαίνε μιλώντας στο κινητό. Παρά το ψιλόβροχο, γύρω τους, βουρκωμένοι συμμαθητές κάνανε άσκοπες διαδρομές. Συναντούσαν άλλους μαθητές που πλησίαζαν με απορία και τους μίλαγαν στο αυτί. Έπειτα, έφευγαν κι αυτοί σιωπηλοί και βιαστικοί, μάλλον για να διαδώσουν τα τραγικά νέα στην κοινότητα των μαθητών του σχολείου. Από την άλλη, ίσως έτρεχαν απλώς επειδή έβρεχε.

Ένιωσα παρείσακτος. Έμεινα πέντε-έξι λεπτά αμήχανος μέχρι να ρωτήσω τί συνέβη. Η μαθήτρια που ρώτησα, έκανε νόημα στην κοπέλα του Kevin, αν μπορεί να μου πει. Η κοπέλα του αποφάσισε να μου πει η ίδια. Κλαίγοντας μου είπε πως θα περάσει η μητέρα του Kevin να την πάρει από το σχολείο για να πάνε στο νοσοκομείο. Θα πάει να αποχαιρετήσει τον πατέρα του αγοριού της. Τον έβαλαν στο χειρουργείο μετά από αυτοκινητιστικό, αλλά θα τον αποσυνδέσουν από τη μηχανική υποστήριξη. Είναι κλινικά νεκρός.

Η Ζωή εν τάφω

(Η Ζωή εν τάφω)

Φίλοι μου κουρέλια,

αγαπημένε Στέργιο, και αγαπητέ σκύλε,

είμαι η Ζωή.

Σκύλε, βρήκα τη δική σου διεύθυνση και γι' αυτό στέλνω το γράμμα σε 'σένα. Απευθύνεται όμως και στον Στέργιο.

Σας γράφω από την εξωτική Πρέβεζα. Φαντάζομαι με ψάχνατε μέσα σε απίθανες καταστάσεις. Ενώ απλώς γύρισα στο πατρικό μου και έμεινα με τους γονείς μου.

"Η Ζωούλα γύρισε σπίτι της", όπως είπαν οι γείτονες.

Όταν πρωτοήρθα θέλανε να μου κάνουν προξενιό. Μη φανταστείτε Γεωργία Βασιλειάδου, και νεραντζάκι γλυκό, και "είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα", αλλά πάνω-κάτω τέτοια φάση. Με οικογενειακό φίλο, με δικιά του επιχείρηση, ρουμς το ρεντ.

Τσακωμοί, οικογενειακοί σύμβουλοι, σύμβουλοι σχέσεων, διαχείριση οργής, ψυχοθεραπευτές, ψυχαναλυτές, και φυσικά ψυχίατροι. Και φυσικά τα αναπόφευκτα χάπια.

Underwood, Lagavulin, Jack Daniel, Camus και Schopenhauer

Χτυπάει το κινητό. Κυριακή 27 Ιουλίου 2014. "Απόκρυψη". Ώρα 00:07.

Το απαντάω: -"Ναι;"

-"Τα πάθη του κόσμου. Σοπενάουερ".

Μου παίρνει λίγο χρόνο να απαντήσω: -"Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Καμύ".

Κλείνω. Χαμογελάω.

Κάθε φορά που κατεβαίνει Αθήνα και βρισκόμαστε, ξανασυστηνόμαστε.

"Είμαστε ό,τι διαβάζουμε" είχαμε πει, τότε, με μια φωνή, διαφωνώντας με της Ζωής το "Είμαστε ό,τι πίνουμε", που φώναξε όταν φεύγαμε τελευταίοι και μεθυσμένοι από το Galaxy, στις 5 η ώρα το πρωί, 22 Δεκεμβρίου του 1999. Θυμάμαι την ημερομηνία. Ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τη Ζωή.

Σταματάω ταξί. Μπαίνω. Κλείνω την πόρτα: -"Σταδίου. Στην παλιά Βουλή". Κοιτάζω μονίμως έξω από το παράθυρο για να μη μου πιάσει την κουβέντα ο ταξιτζής.

Μια άλλη 25η Μαΐου

Επιστρέφω σπίτι και βρίσκω θυροκολλημένη μια κλήση. Το ελληνικό κράτος, επ' απειλή φυλάκισης έξι μηνών αν δεν παραστώ, με υποχρεώνει να είμαι μέλος της εφορευτικής επιτροπής για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές της 18ης Μαΐου, αλλά και για τις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014.

Κοιτάζω το χαρτί και συνειδητοποιώ πως η ημερομηνία 25 Μαΐου μου φέρνει στο μυαλό άλλες καταστάσεις. Στις 25 Μαΐου του 2014 το κράτος με υποχρεώνει να συμμετέχω στις εκλογικές διαδικασίες. Στις 25 Μαΐου του 2011 επέλεξα αυτοβούλως να γίνω μέρος ενός ονείρου. Ακριβώς τρία χρόνια πριν, ξεκίνησε το Κίνημα της Πλατείας Συντάγματος. Το "Κίνημα των Αγανακτισμένων", όπως ατυχώς αποδόθηκε στα ελληνικά το όνομα του αντίστοιχου ισπανικού κινήματος των "Indignados" της Puerta del Sol, το οποίο εμπνεύστηκε από την εξέγερση της πλατείας Tahrir της Αιγύπτου, που με τη σειρά του εμπνεύστηκε από την εξέγερση στην Τυνησία. Οι εικόνες της "Αραβικής Άνοιξης", της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Υεμένης, της Λιβύης, της Συρίας, ανεξαρτήτως της εξέλιξης, που δεν γνωρίζαμε τότε, έδωσαν ελπίδα και πίστη στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης: